Το παρελθόν σου ζει... Το παρόν;

Οι μέρες περνάνε και ο κόσμος γύρω τρέχει...
Εγώ; Μάλλον όχι... Δεν τους ακολουθώ...
Μήπως έχω άλλο ρυθμό, μήπως δεν έχω;
Τα χρόνια περνάνε και οι άνθρωποι μαζί...
Τους ξέρω πια, με ξέρουν;
Θέλουν να μου μιλήσουν, να με ακούσουν;
Ένοιωσες ποτέ ότι έχασες την ανάγκη να μιλάς;
Πότε ήταν η τελευταία φορά;
Πότε ένα κάλεσμα ήταν χωρίς κάποιον σκοπό;
Σε ξέχασαν;
Τους έχασες....

Λίγη φωνή να νοιώσω στα αυτιά μου

Κατρακυλούν οι σκέψεις μου 

στο τζάμι του παραθύρου

Αφουγκράζομαι τον ήχο

της κατσούφας νύχτας

Τρελαίνομαι κοιτώντας τοίχους,

κοιτώντας τοίχους

Ψάχνω να βρω κάτι πάνω τους.

Λίγο φως. Μουσική στη διαπασών

Τρέλλα στη διαπασών.

Όλοι γύρω ανύπαρκτοι

φοιτητές που διαβάζουν.

Μόνο διαβάζουν.

Η μουσική μου όμως

δεν ενοχλεί κανέναν !!!

Μήπως δεν διαβάζουν;

Μήπως τρελαίνονται!!!

Σκέφτομαι, σκέφτομαι, σκέφτομαι.

Τίποτα!!!

Η ώρα πέρασε.

Το φως ίδιο, δεν με ενοχλεί

Η μουσική ίδια, δεν με ενοχλεί

Οι τοίχοι ίδιοι, δεν τους μπορώ.

Αλλάξτε, πάρτε σχήμα,

μελωδία, φωνή.

Επιτέλους λίγη φωνή

Θα σας κάνει καλό

Ουρλιάξτε!!

(25/01/01)

Τα ποδήλατα μας έσωσαν

Ναι το ξέρω... Είμαστε όλοι απαίδευτοι…

Μήπως όμως είναι χειρότερο να θεωρώ τον εαύτο μου προοδευτικό, εναλλακτικό και με περίσσεια παιδεία και να είμαι τελικά το ίδιο… 

Συγνώμμη αλλά δεν οδηγάω ούτε αυτοκίνητο, ούτε μηχανάκι, ούτε ποδήλατο. Μόνο θαλλάσιο ποδήλατο είχα δοκιμάσει πριν πολλά χρόνια. Όποιος παίρνει στα χέρια του ένα τιμόνι, μην ξεχνιόμαστε, δείχνει και εκεί την παιδεία και την ηθική του.

Οι οδηγοί αυτοκινήτου προσέχουν πρώτα τους πεζούς, μετά τα μηχανάκια και τελευταία τα ποδήλατα. 

Οι οδηγοί μηχανών προσέχουν πρώτα τα αυτοκίνητα, μετά τους πεζούς και τελευταία τα ποδήλατα.

Οι οδηγοί των ποδηλάτων προσέχουν πρώτα τα αμάξια, μετά τις μηχανές και τελευταία τους πεζούς.

Μπορεί για τους οδηγούς των αυτοκινήτων και των μηχανών να κάνω λάθος στην ιεράρχιση της προσοχής αλλά με τα ποδήλατα δυστυχώς έτσι είναι. 

Δεν υπάρχουν γι αυτούς οι πεζοί… Τους κοιτάνε τους πεζούς με μισό μάτι όταν δεν κάνουν άκρη στο ΠΕΖΟδρόμιο για να περάσουν με τα ποδήλατα τους. 

Φωνάζουν για τα δικαιώματα τους και εξοργίζονται. 

Ποτέ όμως δεν είδα κάποιον από αυτούς να φωνάζουν για τους πεζούς. Να λένε κάτι, που σε όλα τα ΠΕΖΟδρόμια υπάρχουν επάνω παρκαρισμένα αμάξια, μηχανάκια, ποδήλατα. Ποτέ δεν είδα να σταματάνε σε φανάρια πριν από την διάβαση των πεζών. Όταν θεωρείς τον εαυτό σου κάπως διαφορετικό και εναλλακτικό, τουλάχιστον πρέπει να είσαι αλληλέγγυος με τους γύρω σου.

Όταν το Gin Με συναντάει

Έκλαψα σαν να ήταν χθες
και είδα γυμνός την αλήθεια
να μου λαμπιρίζει το αύριο
σε στιγμές αγάπης και στοργής
σε ζήτησα, σου ζήλεψα την μοίρα
καθώς μου γελούσες
και μαζί σαν άγνωστοι
αγκαλιάσαμε την μοίρα
της κλέψαμε την πυρά
και γελάσαμε μαζί
σαν περιπλανώμενοι παλιάτσοι