The Walkabouts In Athens

Πολύ όμορφη βραδυά....
Μια μικρή γεύση από την συναυλία και το Gin μου...
Cheers !!!

Στιγμές

Μετρώντας στιγμές,

Περνώντας στιγμές

Του σήμερα , του χθες

Βλέπω την νύχτα να φεύγει μαζί με τα παιδιά της

Και να μου χαμογελά δίχως να σκοντάφτει

Στην λαίλαπα του χρόνου που εγώ γλιστράω.

Στον χρόνο που κυνηγάω να πιάσω

Πριν  με προλάβει αυτός.

Στον χρόνο που μου χάρισαν,

Σε αυτούς όμως δεν χαρίστηκες.

Τους απελευθέρωσες από τα δεσμά

Τους πήρες τις στιγμές

Και κράτησες μόνο την δική μου κραυγή...  

Σκέψεις στο μετρό

Ακούγοντας μουσική μέσα σε ένα βαγόνι για μισή ώρα, κάποια στιγμή χάνεσαι.
Ξεχνάς που βρίσκεσαι.  Ως ότου κοιτάς το πλήθος γύρω σου και επιστρέφεις.
Σήμερα όταν μου συνέβη σκέφτηκα:
Η μάζα φέρεται ως μάζα, επειδή ο καθένας μας γουστάρει αυτό που κάνει (άρα τυχαία) ή επειδή ο καθένας επιβάλει στον εαυτό του (θέλοντας και μη) να κάνει αυτό που νομίζει ότι κάνουν όλοι οι άλλοι;
Μήπως απλά αυτοικανοποιείται;
Πόσες φορές δεν έχετε κάνει κάτι και το θεωρείται λογικό μόνο και μόνο επειδή το έχετε δει να συμβαίνει συνέχεια δίπλα σας. Αλλά δεν κάνατε ποτέ μια παύση να το σκεφτείτε.
Πόσες φορές δεν σας έχουν πει: Έλα μωρέ αφού αυτό κάνουν όλοι.

Πόσο εύκολες γίνονται οι απαντήσεις άμα θέλουμε. 

Πόσο εύκολα χάνουμε ενοχές και ήθος με δικαιολογία την μάζα και την ψυχολογια του όχλου. 

Πόσο εύκολα αλλάζουμε ταμπέλες και ετικέτες στην ζωή μας και στους γύρω μας για να είμαστε αρεστοί και να βολευτούμε στην στιγμή.

Πόσο εύκολα οι   λοιποί    μοιάζουνε   περίλυποι...

Harriet Tubman part II

Μια γυναίκα σύμβολο ελευθερίας και δύναμης. Μια γυναίκα που σε κάνει να νοιώθεις ότι υπάρχουν, υπήρξαν «άνθρωποι». Πόσες σκέψεις πέρασαν απ το μυαλό μου, πόσες διδαχές μπορεί να πάρει κανείς απ την ιστορία της, απ την ζωή της. Κάποιος μπορεί να πει ότι μοιάζει λογικό να ήθελε να απελευθερωθεί, ήταν λογικό να το πραγματοποίησει και να το καταφέρει. Πόσοι όμως δεν έκαναν τίποτα ενώ βρίσκονταν στην ίδια θέση με την Harriet,  είτε και σε χειρότερη μοίρα. Ας μην πάμε μακρυά. Ο ίδιος της ο άντρας δεν την ακολούθησε. Όταν επέστρεψε να τον ελευθερώσει, απλά συνάντησε έναν ξαναπαντρεμένο σκλάβο. Μα τι επιλογές μπορεί να κάνει ο νους μας, το σώμα μας, η ψυχή μας. Αυτός ο άνθρωπος προτίμησε να ζήσει «ευτυχισμένος σύζυγος» σκλάβος (he insisted that he was happy where he was), αντί για κυνηγημένος «ελεύθερος». Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά για την Tubman αλλά εμένα το μυαλό μου έχει κολλήσει στον άντρα της. Δυστυχώς ο άντρας της δεν είναι σπάνια περίπτωση ανθρώπου, αλλά είναι ο μέσος όρος, είναι ο άνθρωπος δίπλα μας στο λεωφορείο, είναι ο άνθρωπος που μας παίρνει την θέση στην ουρά, είναι ο μέσος όρος, πιθανόν να είμαστε και εμείς οι ίδιοι. Εγώ νοίωθω σίγουρος ότι είμαι. Είμαστε όλοι εμείς που μέσα στην καθημερινή τρέλλα, στην καθημερινή σκλαβιά κάνουμε επιλογές για να ζούμε ευτυχισμένα σκλάβοι, δεν μπορούμε να σπάσουμε δεσμά. 

Θα μου πείτε δεν είναι εύκολο. 

Μα πρέπει κάποιος να ζήσει τόσο σκληρές στιγμές για να είναι αποφασισμένος; 

liberty or death; if I could not have one, I would have the other 

Δεν ξέρω…

When I found I had crossed that line, I looked at my hands to see if I was the same person. There was such a glory over everything; the sun came like gold through the trees, and over the fields, and I felt like I was in Heaven.

Harriet Tubman

If only they knew....

http://en.wikipedia.org/wiki/Harriet_Tubman

Καλώς Σας (Μας) Βρήκα

Καλώς Σας (Μας) Βρήκα ...

Ελπίζω η περιπέτεια που ξεκινάει σήμερα να μας (τουλάχιστον εμένα) οδηγήσει σε όμορφα και νέα μονοπάτια. Μονοπάτια που έχουμε ονειρευτεί, μονοπάτια που δεν είχαμε ποτέ στον νου την ύπαρξη τους. Να πας πάνε κάπου στο μέλλον, αν και θα ασχοληθούμε πολύ με το παρελθόν, το χθες, την ιστορία απ την οποία τι έχουμε διδαχθεί εως τώρα; Να αναπολήσουμε και να βρούμε ήρωες της καθημερινότητας, της τέχνης, της "πολιτικής". Να μιλήσουμε για πράγματα που αγαπήσαμε και που θέλουμε να αγαπήσουμε. Για στιγμές που γελάσαμε με την ψυχή μας και κλάψαμε....

Καλό ξεκίνημα!!!